Heilig moeten

Droom en ochtend vloeien samen
Niet langer is er onderscheid
Tussen beide wakensvormen

Moeder aarde, traag ontwaakt
Schenkt ons frisse levensgeuren
En koestert ons aan warme borst 

Het trage ritme van de gulle regen
Tikt synchroon met Isis' dapper hart
Als de wekker van ons leven

Niet meer haasten niet meer jagen
Geluk zit niet in fortuin en macht
Of verbeten jacht naar welbehagen

Onthaasten deden we al eerder
Vergeten is reeds alle stress
Die de aderen deed verstenen

Het heilig moeten zal verdwijnen
Laatste reis van levensles
Van plichten naar ontmoeten

06.47

Schapenwolken grazen
In een rozerode hemel
De ochtendwind geurt 
Naar versgemalen gras
Vijf ganzen vliegen
In rij voorbij de zon
Een oude kromgebogen man 
Vaart in een vissersboot voorbij
Hij laat zijn beide eenden uit
Flapperzwemmend gaan zij voor
De ochtend is begonnen

Regenzomer

Ik zit onder de overhang te staren
Naar die natte zondagwereld
Dampendwarme koffie bij de hand
Kerkklokken klinken door de regen
Gaggelganzen en snatereenden
Klaterregen in de zomerherfst
Bloemen laten blaadjes hangen
Zwaar van al dat hemelvocht
Een buurman laat zijn hondje uit
In een roze zomerregenpak
Hondje kijkt intens bedroefd
Vanonder drijfnat ooghaar
Een auto rijdt door een plas
Sproeit een bejaarde van de stoep
De hemel huilt haar koude tranen
Vindt deze zomer minder leuk
Fietsers fietsen dichtgesnoerd
In zwaar mufruikend plastic
Zij gaan goedgemutst ter kerke
Om de hemel te bezweren en
Daardoor de zon weer te aanbidden
In al haar naakte luister
Op de regenweide loopt een natte snip
Wordt dat beest straks snipverkouden?

Slaap

De zon vouwt haar gouden lokken
Als weelderig warm dons
Om de wereld

Een fee fluit op haar gouden panfluit
Een zacht en breekbaar lied
Vol van liefde

Een kikker schuifelt langs mijn voeten
Zoekt haar witgepaarde prins
Voor een kus

Een helderwitte wolk streelt mijn hoofd
Zachte watten tegen mijn oren
Gedachtenkussen

Langzaam glij ik in het donzig duister
Zak zacht in warme sluimer
Op een bloembed

06.30

Witwolkige geesten scheren over de sloot
Een verdwaalde vogel trilt zijn lied
Veraf roept een koekoek, koert een duif
Het zachtwarme geluid van de zomer

Voor mijn geestesoog waren ooit
Alle zomers lang en met een gouden glans
In die tijden van ravijndiepe verwondering
Onvolprezen kindertijd, waarin alles nieuw was

Vochtigklamme zomermijmeringen
Heimwee naar de dagen van toen
Maar mijn kinderlijkopen geest
Bouwt elke ochtend een nieuwe wereld

Maagd

Werd ik ooit verplicht te kiezen
Tussen beduimeld of hagelwit
Maagdelijk of onherroepelijk bevlekt
Dan had ik het moeilijk

Maagdelijk nieuw en lelieblank
Ongeopend en hagelnieuw
Niemand heeft eraan gezeten
Vanaf nu is ze alleen van jou

Of heeft een ander reeds zijn 
Stempeltje en punt gezet
Beduimeld, groezelig, besmeurd
Grauw maar duidelijk ooit geliefd

Vlekken waar ook jouw tranen vallen
Jouw hand waar tientallen handen
Al eerder hebben gestreeld
Liefdevol of niet geïnteresseerd

Ik denk dat mijn keuze op de laatste valt
Zelden een winkeldochter, vaak al oud
Gevlekt, verschoten en gerimpeld
Onbetwist ooit iemands lievelingsboek