Waterkant

Het door zielen bezielde lichaam

Lag stilletjes aan de waterkant

Rook kringelde uit toegeknepen mond

Alsof het nu al jaren onbezield was

Kabouters trokken aan zijn tenen

Bezig de lijflijkheid te draaien

Omdat geen respectabele geest

Richting noorden zou ontvlieden

Watergeesten wreven in hun handen

Wachtend op een vette buit

Tot een gansgevulde eend

Levensadem in zijn oor ging blazen

Nimfen dansten in het maanlicht

Een eenhoorn keek op afstand toe

Dwaallichtjes dwarrelden helder licht

Rond dit allusieve landschap

Langzaam kreunend stond hij op

Veegde beestjes uit zijn kleren

Schopte struikelsteen in het water

De plons trok wijderende cirkels

De knapzak op de rug gegord

De ogen zoeken naar het oosten

Niets houdt hem nu meer tegen

Op zijn ongezochte reis

Druile wereld

De wereld heden is behoorlijk druil

Het licht wordt bijna niet gezien

Men staart stuurs en stuurser naar elkaar 

Denken niet eens over een misschien

Oordelen tollen razend in het rond

Luisteren nimmer meer naar rede

Kijken naar geloof en vorm en kleur

Luisteren naar geen enkel wijze bede

Het kan toch allemaal zo simpel zijn

Woorden vragen niet om misprijskogel

Mensen vormen prachtig veldboeket

Getooid met een enkele paradijsvogel

Hoofdman

Er woont een mannetje in mijn hoofd

Ik weet wel dat u mij niet gelooft

Desondanks heeft hij iets moois beloofd

Als ik maar heel goed naar hem luister

Zo vertelde hij met stil gefluister

Wijst hij mij de weg uit het duister

Indien voldaan aan deze dure plicht

Dan komen aan het slot van dit gedicht

Wij allen samen bij het grote licht

Onherbergzaam

De weg wijst zich vanzelf

Zei de oude grijze man

Op het snijdend tweepunt 

Van het onvoltooide leven

Kruisende gedachtselwegen

Uitgesmeerde grijstinten

Lang geleden scherp geblokt

Nu grauw en vaag als mist

Voetstappen op de heirweg

Gladgestreken door de wind

En de tijd der tijden

En het leven der levenden

Pilaren vol stralende wijsheid

Wijzen beide kanten op

Als vuurtorende bakens van licht

Maar vooral gericht naar boven

Is daar het licht?

Is daar de wijsheid?

Is daar de schoonheid?

Is daar de kracht?

De weg die weggelt voort

Heirbaan baant zijn eigen weg

Het pad als steeds begaanbaar

De teerling is geworpen

Het leger der wijsheid

Strijd zijn laatste strijd

Des winnaars praal-en-zegetocht

Wijzert onze richting

Finale keuze nu gemaakt

Onderweg naar de laatste

Geestelijke voederplaats

Herberg der verstanden

Zondagmorgen 7 uur

Rozerood zoemende dageraad

Halfbelicht berijpt grasland 

Eenden trekken V-vormig spoor

In de sloot van mijn gedachten

Kwetterend wakkerende vogels

In de blauwontwaakte vrieskou

Parelende deeltjes lucht

Voor mijn mond als ik daar sta

Lente met een beetje winter

De kou komt uit de grond

Nieuw leven, nog bevroren

Toont sporen in de ochtendstond

SuperMaan 2

Maanzieke honden

Blaffen naar het licht

Alsof ze verstonden

Wat ik hier dicht

Honden als wolven

Huilen in koor

Onder licht bedolven

Janken immer door

Schuimbekkend gedrag

Het licht in hun bloed

Voert het gezag

Door maan uitgebroed

Zielloos gelach

En woestijngemoed

SuperMaan

Levend licht en liefdesbrenger

Dichter bij dan anders

Ongebruikelijk fel

Weerkaatsend leven

Bloed ruist door mijn aders

Vurig doorschijnend rood

Passie voor het licht

Maanziek of zongezond

Patrijspoort naar mijn ziel

Lichter dan de nacht

Verheven door de godin

Van nacht en duister

Gaya

Haar vleugels fladderen langs 

Mijn hoofd en oren

Ruis van het bestaan

Passievrucht

Bardo

Verkreukeld maar toch plat.

Stukgeslagen tussen toen en ooit.

Soort van leven in een tussenstaat.

Koffer vol herinneringen.

Meegesleept van perron naar perron.

Van daar naar hier naar later.

Angst voor vroeger en voor straks.

Smart om wat was en zijn zal.

Virus van spijt.

Rest slechts schrale troost.

Toekomst heeft geen geheugen.

Schuldende Tsunami

Schuivende schollen van de aarde

Schuimende golven als een muur

Schaal van Richter schiet tekort

Schepen midden op het land

Schuiten op hoog zand

Schade is onmeetbaar

Schelden schiet tekort

Schande is ondeelbaar

Schaamte der beschaving

Schoongeveegd japan bloedt schaarse tranen

Zonnegloed

Dageraad kleurt hemel roze

Kleur van nieuwe dag als

Door het nachtelijk duister

Verwaterd bloed 

Avondstond kleurt hemel rood

Zongevoed bloed dat door 

Het lichaam vloeit

In levensader

Zon verlicht bestaan

Zon voedt levensbloed

Levensbrenger

Zonnebloed

Versterkt leven

Verlicht leven

Lichtbrenger

Ra

Trots

Onzichtbaar zijn de sterren
Zij betaalden het gelag
Donder klinkt door het heelal
Bliksem maakt het bijna dag

Naakt zit hij op zijn rots en zwijgt
Natuurgeweld lijkt niet te deren
Wie is die kleine naakte man
Wat kan hij ons leren?

Hij is de meester van zichzelf
En ook de meester van zijn angst
Kent zichzelf en ziet het al
Zelfkennis was zijn grootste vangst

Ooit was hij gewoon als wij
Gewoner nog door zijn postuur
IJdelheid legde hij af
In schemer bij een laaiend vuur

Trots en zelfzucht is hem nu vreemd
En andere aardse zonden
Dit ging niet zonder tegenstand
Menigmaal likte hij zijn wonden

Hij is tevreden met het zijn
Kan nu pas liefde schenken
Onbaatzuchtig is zijn naam
Wie had dat ooit kunnen denken

Ooit was hij misschien een makelaar,
Ambachtsman, barbier, bankier
Of vulde hij misschien zijn dag
Met sorteren van papier

Maar nu is hij slechts zichzelf
Naakt zittend op zijn rots
Hem deert het aardse streven niet
Dit maakt me plaatsvervangend trots

Ex tenebris lux,

een maçonniek acrostichon


Ergens onder donker kruisgewelf

Xylofoon speelt ons bekende ritme

Ten dienste onzer samenkomst

En wijding van profaan

Nergens zuiverder dan hier

Einde en begin van Al

Begin en einde van het zijn

Rode wijn zal later vloeien

In en uit kanonnen

Samen beleven wij dit spel

Liturgia, waarna agape

Uit het donker komt het licht

Xystus toont zijn leerling

Kwetsbare onschuld

Zag het vanavond weer online

Mensen kwetsen, mensen krenken

Om gebreken en om onschuld

Zomaar, zonder na te denken

Moeilijk om je recht te houden

Mensen maken domme fouten

Schelden, noemen namen

Disrespect terwijl ze kouten

De een die toont zijn zwakte,

De ander die walst heen en weer

Laat je dan van binnen huilen

Buitenkant toont heer of beer

Onbegrip is moeilijk te verteren

Gaat soms ten koste van dierbaren

Bedenk dat kwetsers vaak behoren

Tot datzelfde legioen kwetsbaren

Geluk

Blonde haren op mijn schouder

Hoofdjes op mijn borst

Tweeling wordt langzaam ouder

Waar ik weer niet naar dorst

Dochters van mijn broer

Kinderen van de zomerwende

Geboorte was een hele toer

Hoewel hun zijn snel wende

Een vernoemd naar oma

De ander naar mijn lief

Prinsessen zonder tiara

Niet dat Het u iets aangaat

Maar beide zijn mijn hartendief

Mijn knuffels zonder weerga

Vloeiend geluk

Het hart dat geeft zijn al en meer

Veel meer dan eig'lijk is

Wat was dat speelt niet langer mee

Omdat voltooid nu eindelijk verleden is

Verstand werpt soms een dam 

Op tegen grote liefdesdroom

Niets komt er door de kieren dan

Slechts een smalle trage stroom

Liefde uit een enkel stuk

Komt niet door die kleine spleet

Maar hartstocht werkt als harde drug

Die verslaving leidt soms naar geluk

Liefde die zich soms onbereikbaar weet

Wordt even vloeibaar onder hoge druk